Κρατική καταστολή


Ο κατασταλτικός μηχανισμός τους κράτους λειτουργεί ως μηχανή παραγωγής φόβου για την επίτευξη της περιθωριοποίησης της κοινωνίας σε ομάδες απομόνωσης, αυτοελεγχόμενες μέσω του εκφοβισμού και μετέπειτα στην ασυνείδητη υποταγή τους. Ο φόβος της τιμωρίας του οποιουδήποτε για το οτιδήποτε που είναι εκτός προκαθορισμένου πλαισίου, παράγει την ασυνείδητη υποταγή του ατόμου ως προς αυτόν που τον τιμωρεί, τον ελέγχει, τον κατηγορεί, τον καταδιώκει, τον δικάζει, τον φυλακίζει, τον κτυπά και τον σκοτώνει.

Ένα απόλυτο και βαθύ κράτος με ισχυρές κατασταλτικές μηχανές παρουσιάζεται ως ο απόλυτος προστάτης των εθνικών και κοινωνικών θεσμών. Όμως κάποιος για να είναι προστάτης χρειάζεται εχθρούς κυρίως όσο πιο καλά κατασκευασμένους για να μην υπάρχει η αμφισβήτηση της κυρίαρχης προστασίας, ως προς την κοινωνία. Αποτέλεσμα είναι να δημιουργούνται κοινωνικές τάξεις αντίδρασης λόγω της καταπιεστικής θέσης την οποία διακατέχουν, μιας κοινωνικής κατωτερότητας την οποία προκαθορίζουν οι εξουσίες υπεύθυνες για την εδραίωση όλο και περισσότερο της διαίρεσης των κοινωνικών τάξεων. Έτσι, μέσω της καταπιεστικής φύσης του κράτους και του καπιταλισμού, εμφανίζεται και η αντίδραση της κοινωνίας. Οι άνθρωποι αρχίζουν να αποκτούν ιδεώδη, συνείδηση, ριζοσπαστικές αντιδράσεις, την ανάγκη ενός πλήρη κοινωνικού μετασχηματισμού και να αντιτίθενται στα προκαθορισμένα στερεότυπα της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Το κεφαλαίο και το κράτος, ένα ισχυρό δόγμα που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης της ίδιας του της ύπαρξης, αντιτίθενται σε ότι φανερώνει την πραγματική τους ταυτότητα, σε όποιον βρίσκεται σε συνεχή αντίδραση ως προς αυτά, στην αμφισβήτηση του τρόπου λειτουργίας τους και της αναγκαιότητας της ίδιας ύπαρξης τους. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζονται όργανα ακρίβειας. Ποια είναι τα όργανα ακριβείας; Όργανα ακρίβειας είναι διάφοροι βοηθητικοί μηχανισμοί όπου έχουν ως αρχικό στόχο την διαμόρφωση του ατόμου, την διαμόρφωση της μαζικοποιημένης γνώμης, κουλτουρών, ιδεολογιών και αντιλήψεων προκαθορισμένων απ’ το σύστημα αξιών. Περαιτέρω όταν αυτό δεν επιτυγχάνετε σε ορισμένα άτομα και κοινωνικές ομάδες, είναι τότε που εμφανίζονται εναλλακτικές μέθοδοι προσαρμογής, όπως οι κατασταλτικοί μηχανισμοί και τα κάτεργα προσαρμογής(φυλακές).


Μετανάστες

Είναι η προκαθορισμένη κατώτερη τάξη, η κοινωνική ομάδα που δέχεται την μεγαλύτερη καταστολή, την ρατσιστική καταπίεση, την οικονομική καταπίεση, την εκμετάλλευση, την θρησκευτική αποξένωση, την περιθωριοποίηση, την πλήρη απομόνωση, την φυλετική διάκριση, την σύγχρονη δουλεία και όλα αυτά με την πλήρη αποδοχή της καταπιεζόμενης τους φύσης από την υπόλοιπη κοινωνία.

Μια κοινωνική ομάδα που ζει μέσα από την επιβολή του απόλυτου φόβου και της συνεχής υποταγής. Οι σύγχρονοι δούλοι, μια κοινωνική τάξη που πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει όσο υπάρχει το κεφάλαιο και το κράτος. Είναι ο τρόπος για να δίνεται εξουσία τοποθετώντας τους πάντες σε μια σκάλα ιεραρχίας, παραδίδοντας ένα πλήρες υποταγμένο κοινωνικό σύνολο ως προς την ελεύθερη εκμετάλλευση του. Έτσι με αυτόν τον τρόπο κανείς δεν νιώθει αποστασιοποιημένος από έναν εξουσιαστικό ρόλο μέσα στην κοινωνία με αποτέλεσμα η κοινωνία να αποδέχεται την υποταγή της ως προς αυτούς που την εξουσιάζουν.

Πάραυτα ένα κοινωνικό σύνολο που θεωρεί πως διαμέσου της τιμωρίας του, δηλαδή της καταστολής, επέρχεται η επίλυση κοινωνικών προβλημάτων, όπως το πρόβλημα της εγκληματικότητας. Το όλο αυτό πρόβλημα μεταφέρεται διάμεσου πολιτικών «εφευρετικών» αποφάσεων τάξης και ασφαλείας, αποσιωπώντας ότι είναι οι ίδιοι οι δημιουργοί της κοινωνικής καταπίεσης που αναγκάζουν τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα στο να προβούν σε τέτοιου είδους πράξεις. Επί του πλείστου, είναι το χυδαίο παιχνίδι διατήρησης της κοινής γνώμης, της όλης συντηρητικής αντίληψης και του φόβου ενός πλαστού εχθρού, μιας «απειλής» ως προς την κοινωνία.

Επίσης κρούσματα κατασταλτικής βίας σε μετανάστες υπάρχουν δεκάδες εβδομαδιαίος και παράλληλα δέχονται επιθέσεις από οργανωμένα φασιστοειδή στοιχεία, την καθημερινή ρατσιστική βία κοκ.

Επιπλέον ας μην ξεχνάμε την εκπόρνευση γυναικών από διάφορες χώρες, τα παρακρατικά κυκλώματα πορνείας με την πλήρη υποστήριξη του κράτους και την διαιώνιση της ανδρικής κυριαρχίας ως προς την πιο χυδαία εκμετάλλευση της γυναίκας, την χρήση της ως σεξουαλικό αντικείμενο υποταγμένο σε κάθε ανώμαλο ανδρικό μυαλό∙ την βιάζουν, την χτυπούν, της φτύνουν μετά όταν περάσει η ημερομηνία λήξης της, την πετάνε στους δρόμους. Η σεξουαλική δουλεία της γυναίκας όπου όταν πια φτάσει στο τέλος της ως προς την «καλλιτεχνική καριέρα» της τότε καταστέλλεται, φυλακίζεται και απελαύνεται.

Ένα περιθωριοποιημένο κοινωνικό σύνολο που ζει μέσα στην αποσιώπηση της όλης καταπίεσης του. Ας αυτοοργανωθούμε για να βάλουμε ένα τέλος στην εκμετάλλευση του ανθρώπου απ’ τον άνθρωπο, να ξηλώσουμε το όλο σύστημα που παρά μόνο θέλει την διάσπαση και απομόνωση της κοινωνίας για την επίτευξη της υποταγής της προς το όφελος του κεφαλαίου και του κράτους.

Οπαδοί

Ο αθλητισμός και ειδικότερα το ποδόσφαιρο αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο κερδοφόρα θεάματα, μέσω χορηγών, τηλεοπτικών δικαιωμάτων, διαφημίσεων, στοιχημάτων και απ’ τον άμεσα συνδεδεμένα κόσμο που το παρακολουθεί. Ένας χώρος περιθωριοποίησης μιας μεγάλης μερίδας της κοινωνίας κρατώντας την σε εγκλεισμό εντός γηπέδων επιτυγχάνοντας την απομόνωση της αντιδραστικής νεολαίας στην προσπάθεια δημιουργίας μια κουλτούρας αδιαφορίας ως προς τα κοινωνικά προβλήματα.

Όμως μετά από τα υπέρ-κατασταλτικά μέτρα που πάρθηκαν, την απαγόρευση πολιτικών ιδεών κυρίως εξωκομματικών, το φακέλωμα και παραβίαση προσωπικών δεδομένων, κάμερες, εξοντωτικές ποινές σε συλληφθέντες για επεισόδια και τα ονομαστικά εισιτήρια με σκοπό την πάταξη του «χουλιγκανισμού», έφεραν παρά το μόνο αποτέλεσμα όξυνσης της κατάστασης.

Παρατηρείται επίσης μια απόρριψη των πολιτικών παρατάξεων που αντιπροσώπευαν έως τώρα πολλούς απ’ τους οπαδούς ομάδων και παρουσιάζεται μια κίνηση ως προς την αναζήτηση άλλων πολιτικών ιδεών, σε σημείο αυτοοργάνωσης των οπαδών με κοινωνικοπολιτική δράση εντός των γηπέδων.

Σήμερα μερικές απ’ τις συγκεκριμένες οργανωμένες μερίδες οπαδών αποκτούν ιδεολογική χροιά και την ανάγκη επεξήγησης των πράξεων αυτών που δεν είναι άλλο παρά συνειδητές δράσεις ενάντια στην καταπιεστική μορφή καταστολής που εφαρμόζουν στον χώρο του αθλητισμού και μέσα στην κοινωνία.

Συγκρούσεις ενάντια στην αστυνομία. Ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να εξηγηθεί ως μια αντίδραση ενάντια στη κρατική τρομοκρατία που μαστίζει την κοινωνία, τους αθλητικούς χώρους και τους οπαδούς. Μια αντιδραστική σύγκρουση ως προς τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της ΜΜΑΔ που εκπαιδεύετε παρά μόνο για να χτυπά και να βασανίζει ανθρώπους.

Είναι η νεολαία που απηύδησε πια να είναι μέρος της όλης καταπιεστικής κυρίαρχης ιδεολογίας και δεν έχει σαν μέσο έκφρασης παρά μόνο τη σύγκρουση και τη βία αφού τίποτα άλλο δεν της έχει δοθεί.




Πολιτικά ιδεώδη και κοινωνική δράση

Η ελεύθερη σκέψη πηγάζει μέσω της εξουσιαστικής καταπίεσης, της οικονομικής καταπίεσης και της ευρύτερης κοινωνικής καταπίεσης του εαυτού σου ή των άλλων. Ωθεί στην έκφραση της σκέψης, της θεωρίας στο να γίνει στιγμή έκφρασης που γίνεται πράξη, μια συνεχής μεταστροφή της θεωρίας σε πράξη και της πράξης σε θεωρία, ως προς την αναζήτηση ενός ολοκληρωτικού κοινωνικού μετασχηματισμού. Πάραυτα, κάποιος για να φτάσει στην ολοκληρωτική πραγμάτωση της σκέψης χρειάζεται κοινωνική οργάνωση, άμεση ανάμιξη με το κοινωνικό σύνολο και κυρίως την αναθεώρηση του όλου κοινωνικοπολιτικού του προσδιορισμού σε καθημερινή βάση. Σίγουρα όταν πρόκειται για μια σκέψη που έχει ως στόχο μια κοινωνία η οποία δεν συμβαδίζει με την τάξη πραγμάτων που ορίζει το εκάστοτε σύστημα, τότε υπάρχουν σκληρά εμπόδια να διαπεράσεις και το δυσκολότερο είναι ότι ποτέ δεν θα μπορέσεις μόνος. Η κοινωνία είναι η μόνη εξουσία που μπορεί να αναποδογυρίσει την ίδια την ύπαρξη της.

Έτσι άμεσα γίνεσαι εχθρός του κράτους και του κεφαλαίου, βρίσκεσαι σε άμεση και συνεχή αντιπαράθεση, αντίδραση, σύγκρουση και πόλεμο με την κυρίαρχη ιδεολογία. Θεωρείσαι εχθρός με συνείδηση, επικίνδυνος ως προς το σύστημα, τους θεσμούς, την κοινωνική σταθερότητα, επικίνδυνος ως προς την δυσφήμηση του κρατικού λειτουργήματος, των κεφαλαιοκρατών κοκ. Δεν είσαι μέρος της ελεγχόμενης μερίδας της κοινωνίας, έχεις προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα και θες να περπατήσεις τον δρόμο, με όσους περισσότερους γίνεται, και θα κανείς ότι περνά απ’ το χέρι σου για επιτευχθεί αυτό.

Το κεφάλαιο και το κράτος θα εμποδίσει και θα τιμωρήσει οποίον δεν συμμορφωθεί, οποίον αντιστέκεται και οποίον αντιτίθεται ως προς αυτό που ορίζει. Θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για την εγκληματοποίηση της σκέψης και της δράση με την οποία θα είσαι ενεργός μέσα στην κοινωνία, θα σε ορίσει ως δημόσιο κίνδυνο προς αποφυγή, θα προσπαθήσει να σε αποξενώσει όσο το περισσότερο από την κοινωνία για να επιτύχει ένας εύκολος στόχος, ευάλωτος για την δικαιολόγηση της χρήσης βίας και καταστολής και μετέπειτα του εγκλεισμού σου στα κάτεργα προσαρμογής για την παραδειγματική τιμωρία σου και προώθηση του φόβου σε όσους συμμερίζονται τις ίδιες ιδέες και μετέπειτα στην κοινωνία.

Ο μόνος τρόπος αποφυγής του να είμαστε ένας εύκολος και ευάλωτος στόχος είναι να δημιουργούμε κοινωνικούς αγώνες και να έχουμε άμεση επαφή με την κοινωνία, να δημιουργούμε προοπτικές για ριζικό μετασχηματισμό προωθώντας την ελευθεριακή ιδέα, την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη και κρατώντας την αντίσταση μέσα και με την κοινωνία. Έτσι επιτυγχάνουμε ισχυρές αδιάσπαστες σχέσεις όπου δεν αποτελούν περιθώριο αλλά κοινωνικό σύνολο αμφισβήτησης της όλης κυρίαρχης ιδεολογίας.

Με την κοινωνία και όχι την για την κοινωνία.

Διαφορετικότητα

Κάτι το οποίο στο σύστημα δεν αρέσει, αφού είναι διαφορετικό απ’ αυτό που ορίζει, είναι η διαφορετικότητα του ατόμου. Ένα άτομο το οποίο διαμορφώνεται εκτός πλαισίου, εκτός της προκαθορισμένης μαζικοποιήσεις των ατόμων. Κοινωνικά περιθώρια, εναλλακτικές ή αντιδραστικές κουλτούρες που κυρίως περιστρέφονται γύρω από τη διαφορετικότητα της εμφάνισης, διαφορετικών σεξουαλικών προτιμήσεων, της ελεύθερης σεξουαλικότητας, κουλτούρες όπως οι πανκ κοκ. Το σύστημα καταστέλλει αυτά τα κοινωνικά περιθώρια ως αλήτες ναρκομανείς, παιδιά και νέοι με ψυχολογικά προβλήματα, παράνομους, εγκληματίες κοκ. Διότι θέλουν να κρατήσουν τον χαραχτήρα του κατόχου της απόλυτης αλήθειας. Αυτού που στην πραγματικότητα εμποδίζει την ελεύθερη διαμόρφωση προσωπικότητας, χαραχτήρα, δημιουργικότητας και έκφρασης.

Η διαφορετικότητα είναι η αντίδραση ενάντια σε όλα τα στερεότυπα που το σύστημα προωθεί μέσα στην κοινωνία, είναι η κοινωνική αντίδραση και ένα είδος επαναστατικής πράξης μέσω της ύπαρξης.

Ναρκωτικά

Ναρκωτικά ένα απ’ τα ισχυρότερα σύγχρονα κατασταλτικά μέσα του συστήματος, ένα μέσο για την επιβολή του καθημερινού ελέγχου, ένα καθαρά δημιουργημένο έγκλημα απ’ το κράτος σε συνεργασία με το παρακράτος όπου διακατέχονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα αλλά κυρίως εξουσιαστικής φύσεως για τον έλεγχο του υπόκοσμου απ’ το παρακράτος και το κράτος ως προς την εναλλακτική κουλτούρα, τη διαφορετικότητα και όλων όσων τα χρησιμοποιούν.

Ο κρατικός μηχανισμός φυλακίζει αυτούς που κάνουν χρήση, χρησιμοποιεί χαρακτηριστικά την συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα που δεν αποτελεί πια περιθώριο αλλά πραγματικά ένα ολόκληρο κοινωνικό σύνολο για την επίτευξη και διαιώνιση του καθημερινού έλεγχου, της καταστολής και του εγκλεισμού για την διατήρηση του κοινωνικού φόβου μέσω της διατήρησης της ταμπέλας του εγκληματία, του παράνομου και του επικίνδυνου, ως προς την κοινωνική μερίδα των ατόμων κυρίως μια εναλλακτικής κουλτούρας και διαφορετικότητας.

Την ίδια ώρα που εκατοντάδες χρήστες είναι φυλακισμένοι, το παρακράτος με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς σε πλήρη συνεργασία διακινεί παράνομες ουσίες μεγάλων ποσοτήτων για κατανάλωση και οικονομική εκμετάλλευση. Η αστυνομία είναι το παρακράτος. Φαίνεται ότι η εξουσιαστική θέση που της δίνεται της προσφέρει μια αυτόνομη, εξουσιαστική θέση μέσα στο κράτος σε συνεργασία με τον υπόκοσμο, μέσα στην πλήρη διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας. Όλα αυτά με την έγκριση του κράτους δικαίου που ούτος η άλλως δικαιολογεί τη θέση και τη δράση της αστυνομίας, μέσα από τους ίδιους του τους θεσμούς.

Αυτό είναι λοιπόν τα ναρκωτικά και ο κατασταλτικός ρόλος τους. Παράλληλα η ποινικοποίηση μερικών φυτών συμπεριλαμβανόμενων στους ορισμούς των ναρκωτικών είναι έγκλημα προς την φύση, ένα έγκλημα οικολογικής καταστροφής. Είναι νοητική ηλιθιότητα η απαγόρευση στην φύση η καταστολή της.



Αυτή είναι η αστυνομία. Αυτό είναι το κράτος. Αυτός είναι ο καπιταλισμός.
Αυτή είναι η καταπίεση που μας επιβάλλουν.